Alex Ogelo, ontvanger Anne van den Ban beurs

Alex Ogelo heeft veel uitdagingen moeten overwinnen om vandaag de dag in Wageningen te zijn. In zijn thuisland Kenia moest hij bananen verkopen op straat om zijn schoolgeld te verdienen en vocht hij tegen honger tijdens zijn bachelor studie, maar uiteindelijk behaalde hij zijn diploma in meteorologie en meldde zich aan voor de Master Earth & Environment bij WUR. Met de financiële steun van het Anne van den Ban Fonds is Alex nu op weg om een invloedrijke weersvoorspeller te worden in Kenia. “Ik was overweldigd door vreugde en geluk toen ik hoorde dat ik een studiebeurs van het Anne van den Ban Fonds kon krijgen. Vanuit het niets kon ik ineens de studie doen die me een droomcarrière kon geven.”

Wanneer Alex zijn Masterdiploma haalt en terugkeert naar Kenia, wil hij bijdragen aan het uitbrengen en verbeteren van tijdige weersvoorspellingen in Kenia. “Het voornaamste probleem waarmee de Keniaanse bevolking nu wordt geconfronteerd is de toenemende onvoorspelbaarheid van het regenseizoen. Toen ik jong was wisten we: het regenseizoen begint in maart. En dus begonnen mensen hun land voor te bereiden door te ploegen en terrassen te maken, zodat ze in maart konden gaan zaaien. De afgelopen drie tot vijf jaar is het regenseizoen echter verschoven: soms begint het eerder, soms later.”

Weersvoorspellers hebben te maken met onzekerheid in modellen, vooral in het voorspellen van weersverschuivingen. Daarom houden de boeren vast aan hun gewoonte om “met het oog te voorspellen” en te zaaien in maart. Zonder precieze modellen en zonder manieren om de boeren te bereiken en te informeren, zullen de oogsten steeds vaker verloren gaan.

“In Nederland is de weersvoorspelling veel preciezer. De weerberichten geven op tijd een goede weersverwachting, terwijl het weer wisselvalliger is dan in Kenia: soms is het in Nederland bijvoorbeeld zonnig in de ochtend en bewolkt in de middag. Als het zonnig is in Kenia, dan duurt dat de hele dag. Daarom wilde ik in Wageningen studeren, en met behulp van het Anne van den Ban Fonds is dat gelukt!”

Echte uitdagingen

Tot dusver heeft zijn studie in Wageningen hem de expertise en ervaring gegeven die hij nodig heeft om de weersvoorspelling in Kenia te verbeteren. “Ik weet nu hoe ik toekomstige condities in de atmosfeer kan voorspellen met verschillende modellen. Deze modellen geven allemaal een andere uitkomst en als je die met elkaar verbindt, krijg je een precieze projectie van de toekomst.” Ook heeft Alex veel praktische informatie opgedaan, veel meer dan hij in Kenia zou hebben geleerd. “In Kenia leren we alleen theoretisch hoe modellen werken, maar in Wageningen begin je in het eerste jaar meteen zelf met modelleren en ga je op veldwerk om te bekijken of je voorspellingen uitkomen. Op deze manier ervaar je echte uitdagingen in de wetenschap, zoals de druk die je voelt als je snel een rapport moet uitbrengen na een natuurramp.”

Binnenkort begint Alex met zijn stage bij de Universiteit van Utrecht, waar hij zal leren om met machine learning (ML) en artificial intelligence (AI) koolstofstromen aan omgevingsfactoren te koppelen. “Daarmee leer ik zeer waardevolle vaardigheden, want AI en ML wordt veel gebruikt in atmosferische wetenschappen. Ik ben misschien wel een van de eerste Kenianen die deze technieken in de meteorologie toepast!”

Het weer in 42 talen

Als hij straks terugkeert naar Kenia, hoopt Alex een baan te krijgen bij de overheid, een universiteit of een landbouwinstituut, waar hij de modellen die hij geleerd heeft kan toepassen op de situatie in Kenia. Hij heeft ook veel nagedacht over manieren waarop deze weersinformatie overgebracht kan worden op lokale boeren: “Er zijn 42 stammen in Kenia, elk met een eigen taal. We moeten lokale TV- en radiostations en experts betrekken die het weer en de lokale taal begrijpen. Zij kunnen de weersvoorspelling dan in lekentaal uitleggen aan de lokale boeren. Als we ook de relevante ministeries betrekken, kunnen zij een advies uitbrengen over wanneer boeren in welke regio moeten beginnen met zaaien. Deze dingen zouden de boer kunnen helpen om het weerbericht te begrijpen en te vertrouwen.”

Een gewaardeerde mening

Met de andere Anne van den Ban-studenten heeft Alex het erg naar zijn zin: “Zij zijn een soort familie voor mij geworden. We zien elkaar vaak en lunchen dan samen.” In de lessen vindt hij de wederzijdse interactie met docenten het meest bijzonder, heel anders dan de hiërarchische verhoudingen in Kenia: “De professor luistert naar je, en ieders standpunt wordt gewaardeerd, zolang je maar kunt uitleggen waarom je iets vindt. Zelfs als het niet klopt wat je zegt, waarderen ze het dat je het probeert. Falen is niet erg in Wageningen, terwijl het in mijn cultuur voelt alsof je een misdaad hebt begaan. Als iemand in Kenia zijn examen niet haalt, wordt dat verzwegen, terwijl het in Wageningen gezien wordt als een mogelijkheid tot verbetering. Dat is erg motiverend.” Ook is het contact laagdrempelig: “Mijn docenten mag ik gewoon bij hun voornaam noemen en we praten over hun weekend. Zoiets zou in Kenia nooit gebeuren.”

Waarom het fonds ertoe doet

Alex hoopt dat meer mensen zullen doneren aan het Anne van den Ban Fonds: “Er zijn zoveel mensen uit mijn land die verder willen komen in hun educatie en het leven van andere burgers willen verbeteren, maar die niet in staat zijn om dit te doen.” Daarom hoopt hij dat het fonds een impact op levens blijft maken en studenten blijft helpen om hun dromen te realiseren. “De kinderen die nog niet geboren zijn, zullen leven in een wereld waar we betere oplossingen hebben voor de problemen van deze tijd. Deze toekomst is mede mogelijk gemaakt door de Anne van den Ban-gemeenschap.”

Hij is trots om straks onderdeel te zijn van die gemeenschap. “Het zal mijn grootste prestatie zijn als ik mijn diploma in mijn handen houd.”